انسان در دیدگاه سعدی ونیمایوشیج

انسان آثارسعدی با چهره عاطفی ،اخلاقی و با رویکرد زیبا شناسانه به تصویر کشیده شده و درچشم انداز آرمانی او ،بنی آدم ، اعضای یک پیکرو ازیک گوهر است و سعدی شاعری است که به تمام انسانها می اندیشد و انسان وآزادی او درنظر وی اهمّیّت فراوان دارد و او در آثارش بویژه در گلستان، تلاش می کند انسان را با تمام خصوصیات زیبا به ما بنمایاند و در کنار آن با مهارت نگارگری و هنرمندی خود به نقد رذایل اخلاقی نیز بپردازد . در کنار سعدی، نیمایوشیج نیز از جمله شاعران معاصری است که به انسان از لون دیگر نگریسته و هنر ایشان با انسان دوستی وی چون سعدی گره خورده و ملاحتی خاص به کلام وی بخشیده است و سعدی بر آن است تا در عصر خود و با هنر خویش به دو با این تفاوت که انسان مطرح در شعر نیما ،عمدتا انسان ایرانی است که کشتگاه او در کنار کشت همسایه خشک شده و دغدغه غالب او مربوط به درد ورنج و مشکلات انسان ایرانی است اما انسان مطرح در شعر سعدی ، انسان به ما هو انسان استرد ورنج های کل بشریّت مرهم نهد و درد های کل جامعه انسانی را تسکین دهد.